Kategoria: OBRAZEM

Biały Ogon śpiewa szeptem

Mieszka w sąsiedztwie. I tak naprawdę białe jest tylko JEDNO pióro w jego ogonie, ale dzięki temu wiem, że to on, a nie jakiś inny.

Codziennie o tej samej porze zasiada na ulubionej gałązce przed moim oknem i cicho, cichuteńko śpiewa.

Szeptem do mnie mów, mów szeptem

Tam, gdzie mieszkają Agany

Agany to wodne boginki, typowe dla mitologii alpejskiej, szczególnie dobrze znane w Carni i Friuli. Wydaje się, że mit ten ma związek z greckimi najadami, ale można w nim również odnaleźć elementy archaicznej kultury germańskiej. Niewątpliwy związek mają także z naszymi rusałkami. Agany zamieszkują wszelkie cieki wodne – źródła, rzeki, strumienie czy potoki. Są przedstawiane na różne sposoby, ale zawsze przybierają kobiece kształty; czasami są to młode i atrakcyjne dziewczyny, innym razem stare kobiety. Najczęściej można je zobaczyć podczas pełni księżyca, pląsające w płytkiej wodzie w białych sukienkach, które potem zostawiają do wyschnięcia w świetle księżyca. Zgodnie z powszechnym przekonaniem były opiekunkami rybaków i przy wielu okazjach pomagały ludziom. Podobno to one pokazały kobietom, jak prząść wełnę, a mężczyzn nauczyły, jak przerabiać mleko w ser. Przypisywano im także zsyłanie – szczególnie na dzieci – pięknych snów. Podobnie jak strumień wody są nieprzewidywalne – czasem są przyjacielskie i pomocne, kiedy indziej niezwykle perfidne. Obrażone przyniosą pecha na całe życie!